|
* Kościół Parafialny * Papieżówka Kapliczki Zagórzańskie chaupy i zagrody
Kościół w Lubomierzu o konstrukcji zrębowej został zbudowany na wzór kościoła parafialnego w Niedźwiedziu. Biskup tarnowski Leon Wałęga w 1911r. wydał pozwolenie na budowę kościoła w Lubomierzu pod warunkiem, że wierni przekażą pod jego budowę 3 morgi 726 sążni ziemi. Na miejsce budowy wyznaczono teren leżący w kierunku południowo-zachodnim od prezbiterium istniejącej kaplicy i bezpośrednio przylegający do terenu, na którym ona się znajdowała. Kościół miał być orientowany czyli zwrócony głównym ołtarzem w kierunku wschodnim (symbolizuje to rolę Chrystusa, który jak wschodzące słońce rozświetli mroki Ziemi). Pod koniec 1913r. prezbiterium i nawa kościoła oraz zakrystia były wybudowane i pokryte eternitem. Wiosną 1914r. zostały wstawione drzwi i okna, kościół obito deskami i rozpoczęto układanie posadzki. Uroczystość poświęcenia kościoła odbyła się 15 sierpnia 1914r. Staraniem ekspozyta ks. Stanisława Rzepeckiego w 1917r. dobudowano przedsionek przy głównym wejściu do świątyni. Sprowadzono także wówczas tabernakulum. Było ono wewnątrz pozłocone, paliła się przed nim wieczna lampka naftowa. Kościół składał się z nawy i prezbiterium. W tym czasie nie posiadał wieży, wybudowano ją dopiero w latach 1934-36 staraniem o. Teofila Bazana. Długość kościoła wynosiła 20m, szerokość 10m, a wysokość 15m. Kościół posiadał troje drzwi i osiem okien. W oknach umieszczone były szyby z białego szkła. Dach kościoła pokryty został łupkiem azbestowym, a sygnaturka zakończona pozłacaną kopułą z blachy cynkowej. W lecie 1954 r. klerycy franciszkańscy zabezpieczyli kościół przed niebezpieczeństwem pożaru, wymieniając wadliwe przewody elektryczne. Z racji iż kościół nie został dobrze zbudowany, następowało zniekształcenie ściany południowej. Nie zwracano na to uwagi aż do roku 1955, kiedy probostwo objął o. Stefan Antosz. Wtedy to wszystkie ściany zostały wzmocnione belkami pionowymi, które zostały ułożone od zewnątrz i wewnątrz dotychczasowych ścian i połączone długimi śrubami. Dzięki temu zabiegowi proces zniekształcania został zatrzymany, a ściany zostały nawet wyprostowane. Jednocześnie beczkowe sklepienie prezbiterium po uprzednim przerobieniu go na płaskie, zostało obniżone o 1m. W. 1967r. przed nawiedzeniem kopi Cudownego Obrazu Matki Bożej podjęto prace remontowe. Usunięte zostały od wewnątrz szpecące słupy drewniane, które służyły jako wzmocnienie ścian, a zastępione żelaznymi. Wstawiono metalowe podwójne okna. wnętrze kościoła zostało ozdobione jesionową i świerkową boazerią oraz ułożonym na ścianach parkietem z modrzewia i świerka. Z kolorowych desek ułożone zostały figury geometryczne w formie rombów, pokrywające ściany prezbiterium. W dniu 2 sierpnia 1968r. w miejsce rzeźbionej figury Matki Bożej został umieszczony zabytkowy obraz z XVIIw. przedstawiający Matkę Bożą, którą nazwano Królową Gorców. W 1969 r. przeprowadzono nowe prace przy kościele. Wzmocnione zostały ściany boczne wraz ze stropem nawy głównej nad oknami i podniesiono sufit o 3m. na środku. Wzmocniono więżę kościelną za pomocą betonowych fundamentów. W 1972r. zainstalowana została radiofonizacja, w 1976 r. ocieplono sufit watą szklaną. W 1982. zmieniono pokrycie dachowe na blachę.
Gdy w 1920 r. przybył do Lubomierza ks. Jan Korzeń zastał w kościele tylko ołtarz główny. W roku 1925 wzbogacono się o dwa nowe ołtarze boczne. Poświęcenia tych ołtarzy dokonał proboszcz Mszany Dolnej ks. Józef Stabrawa. W ołtarzach bocznych umieszczone zostały obrazy świętych, w jednym Matki Boskiej Różańcowej, a w drugim św. Stanisława Kostki. Staraniem ks. Korzenia została również ufundowana ambona, ławki i konfesjonał, zbudowany został również chór kościelny i balaski przed wielkim ołtarzem. Dnia 25 maja 1925 biskup tarnowski Leona Wałęga zezwolił na założenie Stacji Drogi Krzyżowej. Stacje w 1970r. odnowił artysta z Krakowa Stanisław Wagner. W 1960r. zakupiono nowe tabernakulum, którego poświęcenia dokonał prowincjał o. Wojciech Zmarz. W myśl odnowy soborowej przeprowadzono modernizację wyposażenia świątyni. Widocznym tego znakiem był wybudowany w 1967r. ołtarz soborowy. Wówczas również wykonano nową ambonę w stylu góralskim w kształcie studni, symbolu wody żywej. W takim samym stylu wykonane zostały stołki, klęczniki, kredensja oraz chrzcielnica. Wykonawcą był miejscowy stolarz Władysław Jarosik. Główny ołtarz został odnowiony i pomalowany szlakmetalem przez Pawła Mitkę.
W chwili obecnej kościół parafialny w Lubomierzu składa się z czterech podstawowych części:
PREZBITERIUM – długości 7 m, szerokości 4,70 m. Posiada 2 okna od strony południowej. Oddzielone jest od dalszej części kościoła stopniem. Jego wnętrze wyłożone jest kolorowymi deskami. W prezbiterium znajduje się ołtarz główny w stylu barokowym z figurą Matki Bożej Anielskiej i obrazem św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Marii Panny.
NAWA GŁÓWNA - długości 13,5 m, szerokości 9 m. Posiada osiem okien: po cztery z każdej strony. Chór jest drewniany podparty dwoma filarami. Obecnie znajdują się w niej dwa ołtarze boczne w lewym znajduje się figura św. Antoniego z Padwy, w prawym zaś figura Serca Pana Jezusa.
PRZEDSIONEK – długości 5,4 m, szerokości 3,80 m. Znajduje się pod wieżą kościoła. Po lewej stronie umieszczone są drzwi prowadzące na chór, a po prawej do magazynku koscielnego.
ZAKRYSTIA – długości 3,5, szerokości 2,4 m. Umieszczona jest po lewej stronie prezbiterium od strony północnej. Z przedsionka zakrystii prowadzą drzwi do prezbiterium.
ORGANY – do 1929 r. kościół nie posiadał organów. Dopiero po przybyciu ojców franciszkanów została sprowadzona z krakowskiego klasztoru fisharmonia, która służyła do 1957r. Po tym okresie ówczesny sekretarz prowincji o. Albert Wojtczak wyszukał siedmiogłosowe organy systemu mechaniczno-klapowego dla kościoła. Nie były one dobrze wykonane służyły tylko do roku1960. W sierpniu 1961r. zakupiono i oddano do użytku nowe organy dziesięciogłosowe systemu pneumatycznego, których wykonawcą była firma Wacława Biernackiego z Warszawy. Organy te były wielokrotnie remontowane, czyszczone i strojone. Do dzisiaj ich dźwięki rozbrzmiewają w kościele.
DZWONY – na wieży sygnaturowej znajduje się dzwon pochodzący z 1773 r. na którym widnieją symbole ewangelistów oraz napisy:
„Si vocem eius audieritis, nolite obdurare corda vestra”.
“Non nobis, Domine, non nobis, sed nomini Tuo da gloriam”.
“Verbum Caro factum est et habitavit in nobis”.
Historia pochodzenia zabytkowego dzwonu nie jest znana. Oprócz niego na wieży kościelnej znajdują się jeszcze dwa dzwony, zakupione w 1966r. Ich poświęcenie zostało dokonane w tym samym roku podczas uroczystości odpustowej ku czci św. Józefa (19 marca) przez bpa Juliana Groblickiego.
Na chodniku, łączącym bramę wejściową na plac kościelny z głównym wejściem do świątyni, widnieje ułożony z płytek kamiennych o kontrastującym kolorze krzyż Virtuti Militari. Ogrodzenie kościoła stanowi wysoki mur z kamieni. Wieńczy go dach pokryty gontem z 15 kapliczkami drewnianymi, które służą jako miejsce rozważań różańcowych.
Kościół otacza wieniec starych lip , które zostały posadzone z myślą by ochronić budowlę przed wiatrem i uderzeniami piorunów, a w dniu upalne dawać wiernym odrobinę cienia.
Bibliografia:
1. S .Stopa „Kurkowe opowieści”- wyd. 2004
2. o. Z. Gogola „Dzieje parafii i miejscowości Lubomierz” wd. Kraków 1998r.
3. „Przewodnik Gorce dla prawdziwego turysty ” –wyd. Rewasz 2004
4. J. Bogacz „Almanach Ziemi Limanowskiej” Nr 20- wiosna 2005
5. U. Własiuk „Ja tam u Was byłem – pilnujcie mi tych szlaków”
6. „Dawne Rzeki” – M.Wit
|
|
